Vlaams minister van Mobiliteit en Openbare Werken Lydia Peeters heeft de ambitie om samen met De Vlaamse Waterweg nv de binnenvaart over het kanaal Bocholt-Herentals groeiperspectief te geven. “Om grotere schepen een directe waterwegverbinding tussen Noord-Limburg en Antwerpen te bieden moet de capaciteit van de drie sluizen op de grens Lommel/Mol worden vergroot”, aldus minister Peeters. “Ik wil onze Limburgse bedrijven nog meer stimuleren om te kiezen voor de waterweg en dat doen we vanuit Vlaanderen door te investeren in een robuust en betrouwbaar binnenvaartnetwerk. Een verdere doorbraak in dit dossier zal niet alleen voor de binnenvaart maar ook voor de economische potentie van Noord-Limburg een extra stimulans betekenen”. Een intensief studietraject is momenteel lopende.

De drie bestaande sluizen aan de Blauwe Kei dateren van halfweg de 19de eeuw en overwinnen over een afstand van nauwelijks 2,5 km een hoogteverschil van net geen 13 meter. De doorvaart van de sluizen is evenwel beperkt tot schepen met een lengte van 55 meter en een maximaal laadvermogen van 650 ton (klasse II schepen) terwijl het kanaal zelf het varen met grotere schepen tot 85 m toelaat. Dat maakt dat deze schepen op dit moment vanuit Lommel ongeveer 120 km via de Zuid-Willemsvaart dienen om te varen om de haven van Antwerpen te bereiken wat een hypotheek legt op de rendabiliteit.

Het Consortium Arcadis-S.B.E kreeg daarom van minister Peeters en De Vlaamse Waterweg nv de opdracht om een onderbouwde visie voor de opwaardering op te maken in samenspraak met de betrokken stakeholders. De betreffende kanaalzone ligt immers in een waardevolle omgeving die aandacht en zorgzaamheid vraagt voor zowel natuur, erfgoed als recreatie. “De ambitie van deze studie bestaat erin om oplossingen voor het wegwerken van de bottleneck uit te werken met respect voor omgeving en natuur en het dossier uit het slob te halen”, zegt minister Peeters.

Op woensdag 29 november werd aan de raad van bestuur van De Vlaamse waterweg nv een Alternatievennota voorgesteld. Het gaat om een brede waaier aan technische alternatieven, die tot stand zijn gekomen na een eerste reeks gesprekken met de betrokken stakeholders.

“In een volgende fase zal, opnieuw in overleg met de betrokken stakeholders, nagegaan worden of en in hoeverre de voorgestelde technische alternatieven een maatschappelijk draagvlak kunnen vinden en of de deze haalbaar zijn op het vlak van vergunbaarheid binnen de bestaande planologische context”, sluit minister Peeters af.